سلام،صبح آدینه ی تمام دوستان و همراهان بخیر انشالله یک تعطیلی خوب و پر نشاط داشته باشیم.
انسان اشرف مخلوقات هستش و سرشت یک انسانی که خالقی زیبا و هستی بخش دارد، باید رنگ خدایی داشته باشد.
وقتی آدم درست فکر می کند بعضی وقتها به حال انسانهایی که شاید در قالب رفتاری ما نمی گنجند وبه نظر ما خارج از دایره اعتقادی دین و مذهب ما هستند غبطه می خورد، سوالی که به ذهن می رسد اینکه چرا باید اینطوری باشه،وقتی انسانی از دینی کامل و اعتقادی محکم سر صحبت رو باز کرده و همیشه سعی در نشان دادن اعتقاد خود در رفتار و اخلاق و ظواهر دارد، چطور نباید نتواند در جامعه و محیط اجتماعی خود تاثیر گذار باشه، ولی خیلی صحنه های خوبی را از یک عده انسانها نظاره گر هستیم که در قالب اعتقادی ظاهری نیستش ولی نوع حرکت و اخلاق مداری آن عده گویای خیلی چیزها هستش که آدم را به فونداسیون سرشت انسانی آن افراد رهنمون می سازه، فقط با طرح این جملات می خوام این مطلب رو برسونم که بیایید تلاش کنیم به جای ریاکاری و رنگ کردن رفتار ظاهری خود، رنگ و بوی خدایی داشته باشیم و به خود بقبولانیم که:
مثل خدا باشیم…..
خوبی دیگران را چندین برابر جبران کنیم.
با مظلومان و درماندگان دوستی کنیم.
عیب و زشتی دیگران را فاش نکنیم.
مثل خدا باشیم……
در رفتار با همه ی مردم عدالت رارعایت کنیم.
بدون توقع و چشمداشت نیکی کنیم.
بدی دیگران را با خوبی و محبت تلافی کنیم.
با بزرگواری و بی نیازی از مردم زندگی کنیم.
مثل خدا باشیم…….
اشتباهات و بدی دیگران را نادیده بگیر یم.
و ببخشیم، برای اطرافیانمان دلسوزی کنیم.
مثل خدا باشیم……
مهربان تر از همه.
این ها نمونه ای از رفتارها هست ضربدر بی نهایت که می توانند زندگی اجتماعی را رنگ و بوی خدایی بخشند.
اساس اعتقاد دینی انسانها باید بر اصل استواری و پایداری در اصول دین که سرشت خدایی داشتن هستش باید قرار گرفته شود که در گفتار و حکمت نظری و عملی خیلی از بزرگان و انسان های خدایی نهفته و ترویج شده هست که باید در ترویج آن کوشا و تلاش کرد تا بر آن اجتماع خدایی با غرور ببالیم نه اینکه با سر افکندگی و شرمندگی در توجیه و پنهان کاری اعمال و رفتار ریاکارنه و بدون رنگ خدایی بوده و در مقابل بعضی جوامع دیگه کم بیار یم.